کودکان ورزشکار از خانواده های خود چه انتظاری دارند؟

اگر می خواهید فرزندتان تا آنجا که ممکن است موفق ، شاد و ورزش کند ، بازی در نقش مثلث خانواده – مربی – ورزشکار همه چیز را بسیار راحت تر می کند. پس نقش شما چیست؟

شما فقط والدین هستید ، نه مربی

اول از همه ، شما باید بزرگترین طرفدار فرزند خود باشید. شما باید صریحاً عشق ، حمایت و اعتماد بی قید و شرط خود را به او ابراز کنید. فرزند شما وقتی شکست می خورد باید از نظر احساسی او را درک و حمایت کنید.

شما باید حالت عاطفی خود را از عملکرد فرزندتان دور نگه دارید. بنابراین چه فرزند شما موفق باشد یا ناموفق ، پیام شما باید مانند همیشه دوست داشتن و حمایت کننده باشد ؛ نه بیشتر و نه کمتر!

به طور خلاصه ، باید از هر گفت و گویی که شما را به مربیگری تبدیل می کند ، دور بمانید. حتی اگر فرزندتان مستقیماً در مورد عملکردش قبل یا بعد از مسابقه سوالی از شما می پرسد ، باید از این گفت و گوها دور باشید.

اینها همه کار مربی است ، نه وظیفه والدین. به عنوان یک والدین درگیر ، ممکن است بخواهید به عنوان مربی کمک کنید ، اما به یاد داشته باشید که شما فقط والدین هستید ، نه مربی.

از هیجان بیش از حد جلوگیری کنید تا حریف فرزندتان به عنوان یک دشمن شناخته نشود. به یاد داشته باشید که رقیب فرزند شما نیز کودک است و او نیز مادر و پدر دارد.

رقابت در ورزش مهارتهای زندگی را به کودکان بسیار می آموزد. کلمه “COMPETE” (مسابقه) از لاتین آمده و از کلمات “COM” (با هم) و “PETERE” (به دنبال) گرفته شده است. بنابراین تعریف رقابت “شریک” است ، نه دشمن.

شما و والدین حریف کودک تان با هم به دنبال موفقیت فرزندان تان هستید. هرچه عملکرد حریف شما بهتر باشد ، عملکرد فرزند شما هم به طور خودکار بهتر خواهد بود.

ورزش بر اساس یادگیری مقابله با چالش ها و موانع سخت بنا شده است. ورزش بدون موانع قدرتمند و حریفان موفق به یک پیگیری خسته کننده تبدیل می شود. هرچه دشواری بالاتر باشد ، شانس فرزند شما برای فراتر رفتن از حد مجاز نیز بیشتر است.

به یاد داشته باشید که عملکرد کودک شما نیز با عملکرد طرف مقابل او ارتباط دارد. تنها به همین دلیل ، مهم است که نیاز کودک به احترام به حریف را در کودک ایجاد کنید.

چند پیشنهاد برای والدین

1. این ورزش اوست ، نه شما. زندگی در رویاهای ورزشی خود را از طریق فرزندان متوقف کنید و بگذارید آنها خودشان انتخاب کنند.

2. هرگز در پایان مسابقه با مربی در مورد عملکرد او در حضور کودک صحبت نکنید. سوالات خود را می توانید بعداً از طریق تلفن یا پست الکترونیکی مطرح کنید.

3- اگر به نظر شما داور تصمیمی اشتباه گرفته ، سر او داد نزنید. چه حسی خواهید داشت اگر شخص بی ربطی در حالی که مشغول انجام کار خود هستید بیاید و بر سر شما فریاد بزند؟

4- در طول مسابقه از فرزند خود دور باشید. شما مربی نیستید و باید در جایگاه تماشاگران نشسته باشید.

5. آرام باشید ، بگذارید فرزندتان از این برخورد لذت ببرد و آنچه را که باید یاد بگیرد. اینها جزئیات مهمی در مسیر رسیدن به یک ورزشکار حرفه ای است.

6. اگر در پایان مسابقه سخنان خوبی برای گفتن ندارید ، سکوت کنید و آرام فرزنداتان را کنار خود بنشانید.

7. اگر در طول مسابقه هیجان و انرژی شما در بالاترین سطح قرار دارد و مدام از کنار زمین فریاد می زنید ، ابتدا به آینه نگاه کنید و سعی کنید دلیل آن را بفهمید. به دنبال راه هایی برای استفاده موثرتر از این انرژی در حال ظهور باشید!

8- بگذارید فرزندانتان شکست بخورند. آنها باید خودشان یاد بگیرند که چگونه با چنین عواقبی کنار بیایند.